Kinders

EEN MOOIE ZOMERDAG

Op het Mediacollege in Amsterdam zat klas ga2a. Iedereen was boos want ze hadden les ik de zomervakantie. Omdat ze te veel uitval gehad hadden.
Ineens kwam Calvin de klas binnen, hij had zijn trein gemist. Ray riep, 'CALVIN!' Waarom ben je te laat? Waarop Calvin antwoorde 'ja'.

Maar ik heb ook een mededeling zei Calvin. Onze klasse robot is gestorven. WAAAATTTT! Roept Brecht huilend door de klas. 'ja helaas ik vond hem dood in z'n kooi vanmorgen.

Iedereen was in rep en roer. Zoë voelde tranen opkomen. Pien begon intens D&D video's te kijken en Brecht lag in een plas van tranen op de grond. Ray probeerde de hele heutemeute nog een beetje in toom te houden maar het was tevergeefs.

'Laten we het een begrafenis geven' zei Lotti heel voorzichtig. 'Ik denk dat dat wel gepast is voor dat lieve wezen dat hij was', reageerde Mikki.

We moeten hem op een boot leggen en verbranden! Riep Brett door de klas. Jaa dat moeten we doen! Zei Tim. Ik vind dat ook wel een goed idee.

Iedereen vond dat het een goed idee was totdat Vera boos door de klas riep. Jullie sukkels hebben echt geen idee van de wereld hè? Weet je wel hoe slecht dat voor het milieu is, alle baby vissen gaan dood door verbranding op zee.
Oke dan begraven we hem gewoon, zei Femke.

Niemand wist wat een goed idee was. Totdat Roan met het geniale idee kwam om hem weer tot leven te wekken. En dat is ook niet slecht voor het milieu! Zei Vera blij.

Die avond zat heel ga2a met z'n allen op school om het lijk van de klasse robot. We hebben het eigenlijk nog helemaal geen naam gegeven zegt Julian opeens. Nee maar iedereen kwam met domme namen zoals "Henk" en "Pieter" lacht Kate.

STILTE IEDEREEN! roept Roan door het lokaal. We gaan beginnen...
Pien komt uit de schaduwen en mompelt een spreuk.
Quincy deelt iedereen 'speciale geur stokjes' uit. Quincy? Lacht Freya. Weet je zeker dat dit geen jointjes zijn?
Quincy begint te lachen en zegt,' Ik hoopte dat niemand het door zou hebben.

Iedereen deed zijn uiterste Tom de robot weer tot leven te wekken. Maar toen ze er om 6 uur 's ochtends nog steeds niet mee klaar waren begonnen ze de hoop op te geven.

Nou ik ben er wel klaar mee, zei Falco. Ik denk dat we hem maar moeten begraven.

Op de begrafenis was de zonsondergang bloedrood. Het was prachtig en paste heel mooi bij de spierwitte rozen op de kist.

Jasmin, Brett, Liam en Ray droegen de kist naar het graf. Iedereen legde een tekening van de robot op de kist voor in de hemel.

Brecht was boos dat hij de kist niet mocht dragen, maar Ray zei dat hij dat emotioneel waarschijnlijk niet aankon.

Alles ging helemaal volgens plan totdat Jasmin een gekke stunt deed. Op het pad naar het graf lag een steentje, die had Jasmin niet gezien, en hij viel er volledig overheen. Waardoor iedereen die de kist droeg, inclusief de kist zelf. Over Jasmin heen viel.
'Jasmin, je bent echt een sukkel' zei Freya. 'Ja sorry, ik zag het niet...'

Toen de kist eindelijk in de grond was genoot iedereen was de mooie zonsondergang.
Ineens sprong Sara op en zei, we zijn het aller belangrijkste vergeten. Wat is er dan? Zei Julian.

We hebben de goudvis geen eten gegeven. Die zal nu ook wel dood zijn.

Kut.

Ja ach, wat doe je eraan. Zei Brett.