Het verlaten huis

Naar de hut

Lena smeerde een broodje met aardbeienjam, goot melk in haar glas en ging aan tafel zitten. Terwijl ze at, kwam haar broer naar de keuken.
'Zo, ga je vandaag weer naar die stomme hut van je?'
'Het is geen hut,' zei Lena.
'Waarom noemen jij en je stomme vriendinnen het dan wel zo?'
'Rot op.'
Alex stak zijn tong uit en smeerde een broodje met pindakaas. Lena was echt niet van plan om haar irritante broer dingen te vertellen over de hut van haar, Iris en Rosa. Eigenlijk was het geen hut, maar een tuin en een schuurtje. Toch noemden ze het wel zo.
'Ik weet waar die verlaten tuin is,' zei Alex. 'Jullie planten er bloemen.'
'Hoe weet je dat?' vroeg Lena boos. Zat Alex nou rond te snuffelen in hun hut?
'Dat zag ik met Bram.' Lena's broer grijnsde.
'Welke Bram? Bram Broccoli?'
'Hou je mond dicht.'
Lena legde haar bord en glas op het aanrecht, trok haar sandalen aan en riep naar boven: 'Ik ben buiten!' Ze trok de deur open en liep naar buiten. Het was nog maar half tien, maar er was toch een zonnetje in de lucht.
Ze liep naar Iris' huis en belde aan. Iris deed zelf open. 'Hoi,' zei ze, 'gaan we weer naar de hut?'
'Ja,' antwoordde Lena. 'We halen Rosa zo ook op.'
Iris trok haar schoenen aan en een vestje. Ze liepen richting de school, want Rosa woonde er tegenover. Rosa ging ook mee en samen liepen ze naar de hut.