Klens’ missie 2

Weet je zeker dat we de goede kant op gaan? Vroeg Grasster onzeker. ja, Natuurlijk weet ik zeker dat we de goede kant opgaan! Snauwde Klens. Grasster siste: Je hoeft niet te gaan snauwen! Ik bepaal zelf wel hoe ik het zeg! Siste Klens terug. Laten we hier gaan slapen! Voegde Klens zacht toe. Goed idee! Miauwde Grasster. Ze waren al een week onderweg en ze hadden een zwak spoortje gevonden dat leidde tot een kloof. Er stonden een paar boompjes. Ze rolden tegen de stam van de boom aan, ze praatten nog even en vielen toen in slaap. Klens keek op: Grasster was weg! Hij had hem er alleen voor laten staan! Dat slangenhart! Tegelijk kwam Grasster door de struiken aangelopen met een eekhoorn en een vogel in zijn bek. Er valt hier echt veel te vangen! Grasster liet een geamuseerd gesnor horen. Zou de Flufclan hier hebben gewoond? Vroeg Klens die verbaasd opkeek. Nee, dit is geen plek voor een clan. Antwoordde Grasster. Klens keek over de mooie kloof. De Flufclan was zacht gras gewend, Nee, dacht hij. Deze grond is veel te hard voor de Flufclan. En er is ook geen water, vulde Grasster zijn gedachten bij, ze zouden hier sterven van de dorst! Klens keek: Hij zag alleen maar rotsen, Grote Wilgclan, hoe kwamen ze hier ooit uit!