Zegestraals sterkte

Zegepoot, vanaf nu sta je bekend als Zegestraal! Zegestraal! Zegestraal! De krijgers riepen enthousiast haar nieuwe naam. Vol trots liep ze naar de wake-plek, je hoeft het nu nog niet te doen! Lachte Tekenhart, zoals altijd zat zijn vacht vol teken, zou je die teken niet eens moeten laten weghalen? Dacht ze, Nachtforel riep: Kraaienhoorn, salamanderpoot, Fluitpoot, Tekenhart en Zegestraal, jullie gaan op jachtpatrouille, de opgenoemde katten verlieten het kamp, ik zie een eekhoorn! Zei Zegestraal, aan jou de eer hem te vangen, Miauwde Kraaienhoorn, Ze sloop in sluiphouding naar de eekhoorn, opeens trilde de grond en klonk er een oorverdovend geluid, de eekhoorn spitse zijn oren en schoot een boom in, Muizenstront! Mompelde ze, je kan hem toch nog in de boom vangen? Tekenhart wees met zijn staart naar een tak, ze liep naar de achterkant van de boom en klom er zachtjes in, toen ze hem bijna had, griste Fluitpoot hem voor haar neus weg, van schrik viel ze uit de boom! ZEGESTRAAL! Riep Kraaienhoorn geschrokken, maar Zegestraal was niet bang, ze landde handig op vier poten, ik dacht dat je dood viel, de pikzwarte kater zuchtte, maak je geen zorgen om haar, Kraaienhoorn! Lachte Tekenhart, ik heb haar veel geleerd toen ze mijn leerling was! Inderdaad, beaamde Zegestraal, zelfs hoe je nep dood kan vallen! Toen ze uitgesproken waren, feliciteerde de andere katten Fluitpoot met zijn vangst, Zegestraal was de enige die hem niet feliciteerde, waarom zou ze dat doen? Hij had HAAR prooi afgepakt, Tekenhart merkte haar woede en fluisterde in haar oor: ik snap best dat je boos bent, maar kom op, hij is pas net leerling het is heel knap dat hij zo’n grote eekhoorn heeft gevangen! Ze realiseerde zich dat Tekenhart gelijk had, met tegenzin mauwde ze: goede vangst, Fluitpoot, ze merkte dat ze toch een beetje siste, de leerling had het kennelijk gehoord, want hij zei op een schuldige toon: sorry, Zegestraal, ik had hem niet voor je gezicht mogen weggrissen, maar ik wou ook bewijzen dat ik iets waard ben. Ze voelde een steek van medelijden, Ze wist dat Hulsteik, zijn moeder hem had geweigerd te voeden, daardoor was hij bijna gestorven aan de honger en hij had geen één vriend, alle andere leerlingen waren gemeen tegen hem. Ik weet dat je door een moeilijke tijd bent gegaan, miauwde ze, ik zal je zo veel mogelijk helpen, dat beloof ik! Zijn ogen lichtte op, Dankje, Zegestraal, komen jullie? Vroeg Tekenhart, we moeten terug, het is tijd voor je wake Zegestraal! Geef die eekhoorn maar aan Luiaardstreep, ik weet zeker dat ze je dankbaar zal zijn, Zegestraal keek hoe Fluitpoot al vooruit holde, Toen ze in het kamp waren ging Zegestraal op de wake-plek liggen, Nachtforel wierp haar een blik toe: Niet praten tijdens de wake! Ik weet de regels heus wel! Siste Zegestraal, haar moeder was helemaal niet aardig, ze werd ontevreden als er iets niet naar haar wens gaat, dan wordt ze heel boos, Nachtforel vertrok naar haar hol, Tekenhart miauwde: Veel succes, Zegestraal! Het bleef een tijdje stil, toen ze opeens haar oren spitste, ze hoorde pootstappen! Ze rook aan de lucht: Schaduwclan! Hoe durven ze hier te komen? Ze verstopte zich achter een struik en keek hoe de schaduwen dichterbij kwamen…