Garrick Olivander en het diadeem van Ravenklauw

De trein

Garrick liep samen met zijn vervelende derdejaars zus Olivia uit Zwadderich door de muur. De rode trein stond al op het perron. "Zullen we een coupé zoeken?" Vroeg Garrick. "Ik ga niet bij jou zitten, zei ze en ze stapte in een coupé vol Zwadderaars. Garrick stapte in een coupé met alleen een jongen met een bol gezicht en rode wangen. "Is het goed als ik hier zit?" Vroeg Garrick "ja hoor" ze de jongen" ik ben Olaf Zwarts"
"Garrick Olivander" zei Garrick en ze schudde elkaar de hand.

"Op welke afdeling hoop jij te kommen?" Vroeg Olaf na een tijdje. "In ieder geval niet bij mijn zus en Zwadderich" zei Garrick "en jij?" "Mij familie is allemaal Zwadderich, maar ik wil liever Huffelpuf!" Zei Olaf.

De sorteer ceremonie

Even later stonden ze allemaal in een rijtje voor de Sorteerhoed. "Zwarts, Olaf" werd omgeroepen. Garrick wenste hem geluk en hij liep naar voren. "Huffelpuf" riep de hoed. "Olivander, Garrick" Garrick liep naar voren. De hoed riep "ravenklauw" en hij liep naar zijn nieuwe klassenoudste.

"Volg mij" zei Rodolphus Leeflang, de klassenoudste van ravenklauw. "Afblijven Banning, zit vol nurgels" een piepklein jongetje trok zijn hand snel terug van een harnas. Ze liepen een wenteltrap op en kwamen bij een deur met een klopper in de vorm van een adelaar. Leeflang tikte met zijn stok op de klopper die een vraag stelde: "waarom zijn patronussen van zilver? Leeflang dacht goed na en zei toen"omdat goud te duur was!" De deur zwaaide open en een blauwe kamer vol sterren werd zichtbaar. Een beeld van Rowena ravenklauw stond middenin en Garrick ging naar zijn slaapkamer, plofte op bed en viel als een blok in slaap.

Zwadderaars en griffoendors

De volgende ochtend ging Garrick naar zijn eerste les: bezweringen. Meneer Bollokijn gaf hen les en hij ging aan de tafel zitten bij Olaf en Banning. Ze moesten hun veer laten zweven met de spreuk: wingardium leviosa. Filius kon het meteen. Garrick wist hem een paar centimeter de lucht in te laten vliegen maar Olaf's veer werd alleen met een geweldige kracht naar voren geblazen. “je hebt de verkeerde stok” zei Garrick “waar heb je die gekocht?” “Olivanders” zei Olaf “de goedkoopste” “ik neem je in de kerstvakantie wel mee” zei Garrick ΅dan kan je die inwisselen voor jouw toverstok”

Na bezweringen liepen ze met z’n drieën naar verweer tegen de zwarte kunsten. professor Perkamentus gaf dat vak en ze begonnen met de theorie van Wwierlingen. Garrick mocht Perkamentus graag, maar had het gevoel dat hij door hem heen keek.

Toen was het pauze en gingen ze naar de grote zaal. maar in de hal liep Garrick een bekende tegen het lijf. zijn zus stond met twee andere zwadderaars voor zijn neus. ΅Heb je het gehoord?” vroeg Olivia gemeen “er is op de derde verdieping een tekst geschreven met bloed: de geheime kamer is open, pas op modderbloedjes. er schijnt een monster in het kasteel te wonen.” Olaf rilde. “o” zei Olivia “dus dit zijn je nieuwe vrienden? Een lilliputter en een Humpelpof” haar vrienden lachten. “t’is Huffelpuf jij smerige…” maar Olivia had haar toverstok al getrokken en Olaf lag vier meter verderop op zijn rug. Olivia blies de rook weg van haar punt zoals in een cowboyfilm. Op dat moment kwam een zevende jaars Griffoendor en hoofdmonitor genaamd Minerva Anderling aanlopen. “Wat heeft dit te betekenen.” zei ze “jullie komen met mij mee.” Op dat moment werd er iets de trap af gedragen dat Garrick achteruit deed deinzen. Een brancard met een wit laken erover. Er lag zo te zien iemand onder en een meisjeshand hing over de rand. Professor Perkamentus praatte met een enge, slangachtige jongen die tegelijk heel knap was: de klassenoudste van Zwadderich, Marten Vilijn Perkamentus liep weg en de jonge liep naar een bezemkast. Hij deed hem open en een enorme derdejaars werd zichtbaar. “Je bent erbij Hagrid!” riep Marten. “Aragog zou nooit iemand pijn doen” zei Hagrid. Een enorme spin rende uit de kast en sprong door het raam. Garrick zag Martens groene gewaad nog net achter hem aan wapperen toen hij de trap naar de Ravenklauw toren nam.

De kamer onder het beeld

Garrick rende achter Vilijn aan. Vilijn had de deur bereikt en Garrick bleef hem bespioneren. “Waarom zijn bomen van hout en blade… IMPERIO” de deur vloog open en Vilijn stormde naar binnen. “WINGARDIUM LEVIOSA” het beeld van Rowena Ravenklauw steeg steeds hoger op en een gat werd eronder zichtbaar. Marten sprong er in en Garrick volgde. Ze kwamen in een ronde kamer en Olivander trok zich terug in de schaduw.

ik hoor je denken: Waarom staat die kamer niet op de sluipwegwijzer? Nou omdat niemand van de makers van de sluipwegwijzer in ravenklauw zat.

Tegen de muur van de kamer stond ook een beeld van Rowena Ravenklauw. Marten stopte zijn toverstok in de neus van het beeld en fluisterde een ingewikkeld wachtwoord. De mond ging open en in plaats van tanden kwam er een zilveren tiara uit de mond. “Prima verstop plek” mompelde Villijn in zichzelf en hij greep de tiara. Marten begon ingewikkelde spreuken te fluisteren. “Waarom lukt het niet” mompelde hij na een tijdje. “Ik heb Jennie toch via de basilisk gedood!” opeens kwam er vreemd zwart spul uit Vilijns ogen, neus, mond en oren. Als een zwerm woedende, zwarte wespen. Ze vlogen op het diadeem af en leken ermee samen te smelten. Toen was het voorbij en zei Vilijn zonder ook maar een moment naar Garrick te hebben gekeken “Garrick Olivander, vind je het normaal om mensen te besluipen?” Olivander schrok zich een ongeluk en een groene straal flitste op hem af. De enige spreuk die hij kon bedenken was expelliarmus dus vuurde hij die af. De stralen raakte elkaar en een explosie van groen en rood vulde de kamer. Dat gaf Vilijn net genoeg tijd om te ontsnappen en Olivander rende achter hem aan. Marten rende naar de zevende verdieping, liep langs het wandtapijt van de trollen in tutu’s en was verdwenen. Olivander zag nog net de laatste restjes deur toen hij zich realiseerde dat hij dit nooit zou vertellen. Zelfs niet als de wereld er vanaf hing…